به پیشنهاد یکی از دوستان ....

     و  ...

یک روش برای داشتن چندین سیستم عامل بر روی یک کامپیوتر بدین صورت است که سیستم عامل های مختلف به طور مستقل از هم،بر روی دیسک های فیزیکی یا پارتیشن های منطقی مختلف نصب می شود و زمانی که سیستم بوت می شود یک منو با نام سیستم های عامل ظاهر می شود و شما می توانید هریک را که خواستید انتخاب کنید و وارد همان سیستم عامل شوید . اولین نکته ای که در این مورد باید مدنظر داشته باشید،این است که برای داشتن راه اندازی چندگانه،ابتدا باید فضای حافظه را به تعداد سیستم عامل هایی که می خواهید بر روی کامپیوتر داشته باشید،به قسمت های مجزا و جدا از هم تقسیم کنید . و البته غیر از این قسمت ها،باید قسمت هایی از حافظه تان را هم برای ذخیره داده ها و اطلاعاتتان کنار بگذارید. اگر کامپیوتر شخصی شما،بیش از یک هارددیسک دارد،تعریف و مشخص کردن این فضاهای جدا از هم برای هر سیستم عامل ساده است و می توانید هر هارددیسک را برای یک سیستم عامل کنار بگذارید . اما غالبا” کامپیوترهای خانگی دارای یک هارددیسک هستند . پس شما در ابتدا مجبورید آن را به چندین قسمت یا پارتیشن تقسیم کنید . اولین سکتور هر هارد دیسک فضایی است که تحت عنوان رکورد راه انداز اصلی (master boot record )یا MBR شناخته می شود . MBR شامل یک جدول پارتیشن (pantition table ) است که مشخص می کند هارد چگونه باید به چهار قسمت منطقی اصلی (aryprim ) تقسیم شود از آن جایی که چهار قسمت معمولا” کافی نیست . یک قسمت اصلی می تواند تحت عنوان پارتیشن الحاقی (logical partition )مختلف را تعریف کند . وقتی pc بوت می شود،سیستم blos کامپیوتر که در حافظه ثابت و بدون تغییر CMOS ذخیره شده است،به دنبال یک وسیله راه انداز مناسب که می تواند یک دیسک فلاپی یا CD-rom باشد،می گردد (با توجه به پیکربندی Blos )اگر مناسب ترین و یا به عبارتی اولین وسیله راه اندازی مناسب تعریف شده روی blos شما،هارددیسک کامپیوتر باشد،blos قسمت MBR حافظه را می خواند و شروع به اجرای تعدادی کد راه انداز که در آن جا وجود دارد می کند . کد راه انداز (Boot code )به سراغ جدول پارتیشن فعال را مشخص سازد،سپس اطلاعاتی که تحت عنوان boot sector volume شناخته می شوند را در ابتدای آن پارتیشن load می کند . در سیستم عامل هایی که بر پایه ویندوز NT هستند . مثل ویندوز xp ،load کننده سیستم عامل فایلی است که تحت عنوان ntldr نامیده می شود . اگر روی سیستم تک پارتیشنی کار می کنید،مابقی فرآیند بسیار سر راست است . ntldr یا معادل آن،بار کردن سیستم چند پارتیشنی،ابتدا از شما سئوال می شود که راه اندازی از کدام پارتیشن فعال و سیستم عامل موجود در آن ادامه بدهید و یا کنترل را به پارتیشن فعال و سیستم عامل موجود در آن ادامه بدهید و یا کنترل را به پارتیشن دیگر (و سیستم عامل دیگر ) انتقال بدهید . این منو دارای یک بازه زمانی است،که پس از طی شدن این زمان از پیش تعیین شده و انتخاب نشدن هیچ یک از گزینه های منو توسط شما،سیستم عامل پیش فرض به طور خودکار راه اندازی می شود . اگر بخواهید ببینید که چگونه منوی راه اندازی بر روی سیستم ساخته می شود می توانید نگاهی به محتویات فایل سیستمی c:Boot . ini بیاندازید یا کنترل پانل (panel control ) را باز کرده و system را انتخاب و پس کلید advanced را انتخاب کرده و دکمه Setting را که در start up and Recoveny قرار دارد فشار دهید و به محتویات system start up نگاه کنید .

منبع : http://www.timasearch.com